موضوعات کنفرانس پژوهشکده ابن‌سینا، بررسی انحرافات جنسی و همجنس گرایی، طبقه‌بندی عفونت‌های تناسلی و آمیزشی و مراحل رشد جنسی در دوران کودکی عنوان شد اما آنچه متخصصان بر آن تاکید می‌کنند آموزش‌هایی است که باید به همسران ارائه شود و محدود کردن سلامت جنسی به مسائلی از قبیل پیشگیری از بیماری‌های منتقل‌شونده از راه تماس جنسی یا انحرافات جنسی، چندان کمکی به حل مشکلات موجود نمی‌کند.
البته دکتر بهزاد قربانی، روانپزشک و دبیرعلمی این کنفرانس با بیان اینکه کنفرانس آگاهی جنسی و درمان اختلالات جنسی برای دومین بار است که در مرکز درمان ناباروری و سقط مکرر ابن سینا و به همت مدیریت مرکز و ریاست پژوهشکده برگزار می‌شود، هدف از برگزاری این کنفرانس را آشنایی متخصصان و کارشناسان امر با مراحل رشد جنسی و نحوه پاسخگویی به سؤالات جنسی کودکان، آشنایی با مشکلات جنسی و درمان اختلالات شایع عملکرد جنسی و درمان عفونت‌های آمیزشی- تناسلی شایع برشمرد.
به این ترتیب، حاضران کنفرانس یادشده تنها پزشکان بوده‌اند؛ پزشکانی که البته به‌طور آکادمیک روش‌های مشاوره در زمینه سلامت جنسی را نیاموخته‌اند.
دکتر سیدکاظم فروتن، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شاهد و رئیس کنگره «خانواده و سلامت جنسی» که زمستان سال گذشته برگزار شد، در این باره معتقد است: نگرانی از طرح مسائل جنسی در جامعه به‌صورت علمی نادرست است و اگر ما به‌صورت علمی و با رعایت همه جوانب به بررسی و کنکاش درباره این موضوع بپردازیم، باعث افزایش اطلاعات عمومی و تخصصی جامعه در این باره و در نهایت ارتقای سلامت عمومی جامعه خواهیم شد.
او تاکید دارد نگرانی و دلواپسی از ایجاد زمینه‌های فحشا و فساد با طرح مباحثی اینچنینی به‌صورت علمی، کاملاً غلط و بیهوده است.
دکتر فروتن، با بیان اینکه تحقیقات نشان داده است که نزدیک ۵۰ درصد طلاق‌ها ریشه در اختلالات جنسی زوجین دارد، ادامه می‌دهد: افراد معمولاً به‌علت ترس از سرزنش دیگران و علل دیگر، از مطرح کردن این مشکل به‌عنوان مانع اصلی تداوم زندگی زناشویی‌شان سر باز می‌زنند و جالب است بدانید با توجه به افزایش آمار طلاق که در دوره ۵ ساله ۱۳۸۱-۱۳۸۶ نسبت به دوره ۵ سال قبل از آن یعنی ۱۳۷۶-۱۳۸۱ که ۱۵۰ هزار فقره رشد داشته است، اگر علت نیمی از این طلاق‌ها را همین مسئله درنظر بگیریم، خواهیم دید که درصورت رفع این مشکل چه تعداد زوج و به‌تبع آنها خانواده‌هاشان و کل جامعه از آسیب طلاق و پیامد‌های آن در امان خواهند ماند و جامعه سالم‌تری ایجاد خواهد شد.
به گفته وی، بدیهی است وقتی آموزش لازم در این زمینه به اشخاص داده نشود، معمولاً افراد اطلاعات خود را در این زمینه از راه‌های دیگری جست‌وجو خواهند کرد و با توجه به شرایط ویژه جمهوری اسلامی ایران قطعاً دشمنان از این قضیه استفاده لازم را خواهند کرد و CDها و فیلم‌های مستهجن کانال اصلی کسب دانش جنسی برای جوانان و خانواده‌ها خواهد شد.
این اورولوژیست و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شاهد، ادامه می‌دهد: متأسفانه بعضی اشخاص و خانواده‌ها فکر می‌کنند فیلم‌های غیراخلاقی دارای نکات آموزشی مفیدی است که به حل مشکلات جنسی در جامعه کمک می‌کند ولی واقعیت آن است که این فیلم‌ها مسائل جنسی را به‌صورت قهرمان‌پروری مطرح کرده و موارد استثنا را خیلی طبیعی و عادی نشان می‌دهند و لذا در خانواده‌ها و افرادی که آنها را مشاهده می‌کنند تاثیر منفی فراوانی به جای می‌گذارد.
دکتر فروتن، با تاکید بر اینکه به‌عنوان یک متخصص بیماری‌ها و مشکلات جنسی، به هیچ عنوان مشاهده این فیلم‌ها را توصیه نمی‌کند، اضافه می‌کند: مشاهده این فیلم‌ها آرامش ذهنی و لذت جنسی زوجین از یکدیگر را دچار چالش‌های اساسی خواهد کرد و نوعی ارضای فانتزی و غیرواقعی را رقم خواهد زد که کانون خانواده را دچار تهدیدات جدی می‌کند.
وی ادامه می‌دهد: من در کلینیک به وضوح به مراجعانی برمی‌خورم که هنوز ازدواج نکرده‌اند ولی دچار نگرانی‌های زیادی درباره سلامت جنسی و ازدواج خود هستند.
وقتی با این افراد صحبت می‌کنم مشخص می‌شود که این افراد به خاطر مشاهده مکرر این فیلم‌ها اعتماد به نفس خود را در رابطه با سلامت جنسی‌شان از دست داده‌اند و به‌خاطر تلقین‌هایی که از مشاهده این فیلم‌ها به آنها شده است در خود احساس ضعف و ناتوانی جنسی می‌کنند؛
ضمن اینکه تماشای این فیلم‌ها ممکن است فرد را به طرف ارضای غیرطبیعی و ناسالم غریزه‌جنسی سوق دهد که با توجه به شرایط فرهنگی ما فرد دچار اضطراب و دلشوره ناشی از این رفتار خواهد شد.
پیشنهاد دکتر فروتن این است که باید متخصصان دور هم جمع شوند و ببینند در چه مقطعی از دوره‌های تحصیلی، در چه سنی و با در نظر گرفتن کدام شرایط فرهنگی (که از هر استان به استان دیگر متفاوت است) چه نکاتی را باید به افراد مختلف جامعه آموزش دهیم و در این رابطه باید نمایندگان حوزه‌های علمیه، آموزش و پرورش، بهزیستی، وزارت ارشاد، سازمان ملی جوانان، وزارت بهداشت، وزارت کشور، صدا و سیما، دادگاه‌های خانواده، کمیسیون فرهنگی مجلس و هر نهاد و ارگانی که به نحوی شرح وظایفش به سلامت خانواده، مسائل فرهنگی نسل جوان و نگرانی از مفاسد اجتماعی و تعلیم و تربیت مربوط می‌شود برنامه‌ای آموزشی را برای مسائل جنسی که با ضوابط و سنت‌های ما همخوانی داشته باشد تدوین و برنامه‌ریزی کنند.
پیشنهاد دیگر فروتن این است که علاوه بر اجباری کردن این مسئله، در واحدهای درسی دانشگا‌هی هم همانطور که واحدی به نام تنظیم جمعیت قرار داده شده، واحدی تحت عنوان آموزش مهارت‌های ازدواج طراحی شود که یک بخش آن به مسائل جنسی مربوط شود.
او می‌گوید: متأسفانه ضرورت آگاهی‌دهی صحیح به اقشار مختلف مردم در زمینه جنسی برای بعضی مسئولان هم جا نیفتاده است و حتی آنها هم توجیه نشده‌اند که باید به این قضیه به شکل یک مسئله فرهنگی نگریسته شود نه یک قضیه غیراخلاقی و در همین راستا ما در سال ۱۳۸۳ پیشنهاد راه‌اندازی کلینیک‌های سلامت خانواده را تحت عنوان کلینیک سلامت جنسی به وزارت بهداشت ارائه دادیم که با همکاری مسئولان وقت آیین‌نامه‌ای را در این رابطه تنظیم کردیم، ولی نمی‌دانم چرا تاکنون این آیین‌نامه به تصویب نهایی نرسیده است. به‌نظر من 4سال برای تصویب ایجاد چنین مراکزی در کشور که وجود آن به شدت احساس می‌شود زمانی بسیار طولانی است که این مسئله ضرورت شجاعت بیشتر مسئولان را در به تصویب رساندن این آیین‌نامه به دور از نگرانی‌های نادرستی که بر طرح مسائل جنسی به‌صورت علمی و درست بر جامعه ما حاکم شده است، نشان می‌دهد.
گفتنی است در حال حاضر در کشور ما تنها ۲ کلینیک وجود دارد که به‌طور جامع و از ابعاد مختلف اورولوژی، روان‌شناسی، روانپزشکی و... به درمان اختلالات جنسی می‌پردازند و سایر کلینیک‌های فعال در این رابطه به درمان تک‌بعدی مسائل جنسی می‌پردازند که به گفته کارشناسان، چندان نمی‌تواند مؤثر واقع شود.
